Sviatosť krstu je prvá zo sviatostí a je vstupnou bránou ku všetkým ostatným sviatostiam. Skrze krst sa človek oslobodí od dedičného hriechu a všetkých osobných hriechov, získa adoptívne Božie synovstvo, narodí sa pre nový život v Kristovi, je naplnený posväcujúcou milosťou a začleňuje sa do Cirkvi. Krst sa koná v mene Najsvätejšej Trojice: Otca i Syna i Ducha Svätého. Pri krste dostáva človek meno, čo je vyjadrením toho, že Boh ho povoláva po mene. Pokrstenému krstný rodič pomáha v tom, aby viedol kresťanský život, primeraný krstu.
V prípade dieťaťa o sviatosť krstu môžu požiadať rodičia dieťaťa (aspoň jeden rodič) na farskom úrade počas úradných hodín jeden mesiac pred plánovaným dátumom krstu. Krstným rodičom môže byť len pokrstený a pobirmovaný katolík, ktorý praktizuje svoju vieru a žije kresťanským životom. Ak krstný rodič žije v manželskom zväzku, je potrebné mať cirkevný sobáš. Pred krstom rodičia a krstní rodičia musia absolvovať katechézu. Krstí sa vo farskom kostole v soboty o 11:00 alebo po dohode aj v inom čase.
Dospelá osoba môže požiadať o sviatosť krstu na farskom úrade v úradných hodinách. Pred vysluhovaním sviatosti krstu sa kandidát dva roky zúčastňuje na pravidelnej katechéze a príprave.
Viac informácií o sviatosti
Prvá a najpotrebnejšia zo sviatostí je krst, ktorý je vstupnou bránou ku všetkým ostatným sviatostiam. Popri birmovaní a Eucharistii je prvý zo sviatostí „kresťanskej iniciácie” (uvádzania do kresťanského života).
Sám Pán Ježiš hovorí, že krst je potrebný k spáse: „Ak sa niekto nenarodí z vody a z Ducha, nemôže vojsť do Božieho kráľovstva“ (Jn 3,5), a: „Kto uverí a dá sa pokrstiť, bude spasený“ (Mk 16,16) a po jeho zmŕtvychvstaní dal jasný príkaz svojim apoštolom: „Choďte teda, učte všetky národy a krstite ich v mene Otca i Syna i Ducha Svätého“ (Mt 28,19). Cirkev už od samého začiatku plnila tento príkaz a už od čias apoštolov ponúkla krst na odpustenie hriechov (Sk 2,38).
Skrze krst človek poznačený prvotným hriechom Adama (čiže dedičným hriechom) je vyslobodený z otroctva hriechu, získa adoptívne Božie synovstvo, narodí sa pre nový život v Kristovi, je naplnený posväcujúcou milosťou a začleňuje sa do Cirkvi. Podľa ustanovenia Kódexu kanonického práva (KKP) prijať krst je schopný každý človek, ale jedine ten, ktorý ešte nie je pokrstený (kán. 864). Keďže krst vtláča do duše nezmazateľný znak, je možné ho prijať iba raz.
Aby dospelý mohol byť pokrstený, sa vyžaduje, aby prejavil vôľu prijať krst a aby bol na to dostačujúco pripravený (KKP kán. 865 §1). Toto prípravné obdobie sa nazýva katechumenát a je uvádzaním do viery a do kresťanského života.
Cirkev už od začiatku krstila aj malé deti, veď aj ony potrebujú vyslobodenie z dedičného hriechu a znovuzrodenie v krste. K tomu je potrebné, aby aspoň jeden z rodičov alebo ten kto ich zákonne zastupuje, súhlasil s krstom a aby bola opodstatnená nádej, že dieťa bude vychovávané v katolíckom náboženstve; ak taká nádej úplne chýba, krst sa má odložiť (KKP kán. 868 §1). V prípade krstu detí katechumenátna výuka prichádza až po krste, s rastom a zrením dieťaťa.
Katechizmus Katolíckej cirkvi (KKC) podrobne opisuje obrad vysluhovania sviatosti krstu (1234–1243). Samotný krst sa udeľuje trojnásobným liatím vody na hlavu kandidáta alebo trojitým ponorením kandidáta do vody, čo je sprevádzané slovami: „M., ja ťa krstím v mene Otca i Syna i Ducha Svätého“. Používa sa krstná voda posvätená počas obradu krstu alebo na Veľkonočnej vigílii. Pri krste dostáva človek meno, čo je vyjadrením toho, že Boh ho povoláva po mene. Odporúča sa dať meno svätého, ktorý bude patrónom dieťaťa alebo meno vyjadrujúce nejaké kresťanské tajomstvo alebo čnosť. Samotný krst predchádza označenie znakom kríža na čelo kandidáta a pomazanie olejom, hlásanie Božieho slova, potom kandidát (v prípade dieťaťa jeho rodičia a krstní rodičia) sa zriekne satana a všetkých jeho pokušení a vyzná vieru. Pokiaľ po krste hneď nenasleduje birmovanie, tak novopokrsteného pomažú biskupom posvätenou krizmou, čo znamená dar Ducha Svätého. Následné odovzdanie bieleho rúcha symbolicky vyjadruje, že pokrstený si obliekol Krista. Svieca zapálená od veľkonočnej sviece symbolizuje svetlo Krista, ktoré osvecuje novopokrsteného. Na konci obradu sa zúčastnení spoločne pomodlia modlitbu Božích detí: „Otče náš“.
Ak je krstený dospelý, hneď po krste nasleduje birmovanie; zároveň novopokrstený ma plnú účasť na svätej omši a prijíma Eucharistiu. Deti birmovanie a Eucharistiu – ako vrchol ich uvádzania do kresťanského života – dostávajú až po viacročnej katechéze (KKC 1233).
V rímskokatolíckej cirkvi riadnymi vysluhovateľmi krstu sú biskup a kňaz a aj diakon. V prípade potreby však môže krstiť každý, aj nepokrstený človek, ak chce robiť to, čo robí Cirkev, keď krstí. K platnosti krstu je teda potrebné trojnásobné poliatie vodou sprevádzané slovami trojičnej krstnej formuly (KKC 1256).
Pokrstený podľa možnosti má mať krstného rodiča, ktorý mu pomáha, aby viedol kresťanský život, primeraný krstu (KKP kán. 872). Úlohu krstného rodiča môže prijať ten, kto zavŕšil šestnásty rok života, je pokrstený, pobirmovaný katolík, ktorý už prijal najsvätejšiu Eucharistiu, a vedie život primeraný viere a úlohe, ktorú má prijať (KKP kán. 874).
Tí, čo podstúpia smrť pre vieru, aj keď neprijali krst, sú pokrstení svojou smrťou za Krista a s Kristom – toto nazýva Cirkev ako krst krvi. Podobne, ak niekto túži po krste, ale zomrie pred jeho prijatím, táto jeho túžba mu zaisťuje spásu – toto je krst túžby (KKC 1258–1259).
Krst je totálne znovuzrodenie, odpúšťajú sa ním všetky hriechy, dedičný hriech i všetky osobné hriechy, ako aj všetky tresty za hriechy. Novopokrstený sa stáva novým stvorením, adoptívnym Božím synom, Kristovým údom, Kristovým spoludedičom a chrámom Ducha Svätého. Boh mu dá milosť ospravodlivenia, ktorá ho robí schopným veriť v Boha, dúfať v neho a milovať ho a umožňuje mu rásť v dobrom. Okrem toho mu dáva účasť na spoločnom kňazstve veriacich, včleňuje ho do Cirkvi a dáva mu právo prijímať sviatosti (KKC 1263–1269). Krst ale privádza iba na prah nového života a u všetkých pokrstených, u detí i dospelých, má viera a prijatá milosť po krste rásť. V prípade detí je dôležitá pomoc rodičov a krstných rodičov ale aj celého cirkevného spoločenstva (KKC 1254–1255).